Ik ben in deze zomervakantie bij de Styx geweest. De rivier de Styx, stroomt door west Griekenland.
De oude Grieken geloofden dat dit de rivier was die de bovenwereld van de onderwereld scheidde. Toen ik er zelf was begreep ik ineens echt waarom de oude Grieken geloofden dat er iets bijzonders met deze rivier was. Charon was in de Oudheid de man die de schimmen van de overledenen naar het dodenrijk bracht, maar alleen tegen een obool (een soort munt die mensen onder de tong van de doden legden). Bij de Styx legden goden plechtige eden af, als ze die beloftes niet nakwamen konden ze een jaar lang niet meer ademen, geen nectar of ambrozijn eten en mochten ze negen jaar lang niet bij belangrijke vergaderingen of feesten van de andere goden zijn. De bijzondere betekenis die de Grieken aan het water gaven, is nog steeds te begrijpen.
Het koele aqua kleurige water, omgeven door reusachtige witte rotsen is zo adembenemend. Als je alleen de rivier zou zien, zonder te weten dat het Griekenland is, zou je zo kunnen denken dat het ergens in Zuid-Amerika is.
De bron van de rivier zit onder de rotsen. Het is een heel merkwaardig gezicht, het water van de bron lijkt wel licht te geven en het borrelt. Uit de rotswanden komt ook water (watervalletjes).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten